Eerder vertelde ik je al over de 3 schriften die de Japanners gebruiken. Vandaag wil ik je graag vertellen over het hiragana. Hiragana wordt tegenwoordig gebruikt om werkwoorden te vervoegen en in principe kun je er alles mee schrijven. Vroeger was dat wel even anders. Wat dan? Dat lees je hier!
Hiragana is simpel en rond
Hiragana zijn de simpele, ronde Japanse karakters die je tegenkomt. “Wat?” hoor ik je zeggen. “Ze zien er allemaal even moeilijk uit!”
Oké, voor het ongetrainde oog kan het allemaal wat verwarrend zijn. Misschien maakt dit het wat duidelijker:
Goed, de ronde en simpele karakters worden hiragana genoemd. Hiragana is waarschijnlijk het eerste schrift wat je leert en de basis van het Japanse schrift. Er bestaan 46 verschillende hiragana, ieder met hun eigen teken en uitspraak. Dit schrift wordt onder andere gebruikt om:
- werkwoorden te vervoegen;
- partikels in zinnen te plaatsen om woorden “op hun plaats te wijzen”;
- uitspraak van kanji aan te geven;
- woorden zonder kanji te schrijven.
Hartstikke handig dus.
Maar waar komt hiragana vandaan?
De kanji komen van de Chinezen. China kent de simpele hiragana niet. We kennen allemaal het fabeltje dat er een miljoen kanji zijn (en misschien nog wel meer, en we moeten ze allemaal kennen!). Een miljoen halen de woordenboeken niet, maar wel genoeg om er duizelig van te worden.
En wat ga je dan doen? Alles simpeler maken natuurlijk. Veel gebruikte kanji werden versimpeld om er alleen nog een klank aan toe te kennen, geen betekenis. Dit gebeurde al in de 8ste eeuw na Christus. In de Heianperiode (794-1192) werd het echte hiragana pas “gemaakt”.
Onnade: de vrouwenhand
Toen heette het alleen nog geen hiragana, maar onnade (女手), wat letterlijk vrouwenhand betekent. In de Heianperiode hadden mannen wel toegang tot educatie, maar vrouwen niet of gelimiteerd. Vrouwen leerden dus niet de vele kanji die taal rijk was, maar maakten een versimpelde vorm die alleen de uitspraak representeert. Hierdoor konden ze bijvoorbeeld poëzie of boeken schrijven. Een van de bekendste werken uit deze tijd door een vrouwelijke auteur is Genji Monogatari (Het Verhaal van Genji).
Later realiseerden de mannen zich dat het toch wel handig is, zo’n makkelijk schrift. Ze namen het over in het dagelijkse leven. In officiële documenten werd alleen nog kanji gebruikt. Langzaamaan veranderde het schrift naar hoe wij het nu kennen.
Hier zie je van welke kanji de hiragana afstammen. Herken jij ze terug?
Trouwens, de meneer in de header heet Hehenonomoheji, omdat hij, tromgeroffel, bestaat uit de karakters he (へ, wenkbrauwen en mond), no (の,ogen), mo (も, neus), en ji (じ, gezicht en oor).
Bron: 1